چه خوب گفت سهراب

به درک راه نبردیم به اکسیژن آب

برق از پولک ما رفت که رفت

ولی آن نور بزرگ

عکس آن میخک قرمز در آب

که اگر باد میامد دل او پشت چین های تغافل میزد

چشم ما بود

روزنی بود به اقرار بهشت

تو اگر در طپش باغ خدا را دیدی

همت کن و بگو

ماهی ها حوضشان بی آب است