یادداشت اول: اصلا همین رویای تغییر است که آدم را زنده نگه میدارد...
رویای اینکه خوب این کار را میکنم و بعدش میخواهم برسم به فلان جا...و من شدیدا زنده هستم !
یادداشت دوم: هستم ها...خیلی نزدیک...خیلی آشنا....ولی حرفهایم نیستند.
نمیدانم چرا...شاید از زبان خودم دور شده ام...به زبان غیر مادری سخت میشود فکرهای سخت کرد...فکرهایی که بنویسیشان و کیف کنی !