دستاورد ایران

برگشتم.
همه چیز دوباره عین قبل به جریان افتاده.
خونه، دانشگاه، همه چی....
ولی یه چیزی اینجا عین قبل نیست...من !
دیگه وقتی دلم میگیره یا تنهام
وقتی حوصله م از ینگه دنیا سر میره
وقتی..

دیگه فکر نمیکنم اگه ایران بودم چه قدر خوب بود
حالا میفهمم که وقتی چیزی رو پشت سر گذاشتی باید پشت سر بگذاریش
دیدم که دیگه با بهترین دوستای قدیمیم شاید چند کلمه ای بیشتر نتونم حرف بزنم
دیدم که دیگه اون لحظه های گذشته تکرار شدنی نیست
باید با دنیای جدید لحظه های جدید ساخت
دیدم که وقتی یه فصل از زندگی ادم تموم میشه باید با لبخند ببندیش
فصل جدیدم به همون اندازه قشنگه اگه تمام ذهنت دنبال مناظر فصل قبل نباشه

گرچه شاید خیلی طول کشید تا فهمیدم
انگار کن تمام این مدت رو با یه خیال واهی گذرونده باشی
اما این دستاورد بزرگیه برای لحظه های من :)