اتفاق

تمام آرزوهایم را
باد با تلنگری اسیر چنگال خود کرد
همه را پخش کرد در وسعت بی انتهای آسمان
و من سراسیمه از پیشان میدویدم

آویزان شدم به تکه ای از آرزوهایم
باد میرفت
آرزویم میرفت
من می رفتم...

اکنون قرنهاست که آویزان آرزویمم
زیر پایم خالیست
و روبرو وسعتِ بی منتهایِ نامحدودِ وصف ناشدنیست
حالا قرنهاست که تنها دستاویز زنده ماندنم آرزوییست که مرا به هیچ کجا نمیرساند !

تمام آرزوهایم را
باد با تلنگری اسیر چنگال خود کرد...