آنجا خیلی منظم هستند.
آنجا توی صف بانک معطل نمی شوی.
آنجا به آدمها احترام میگذارند.
آنجا در خیابانها به هم تنه نمیزنند.
آنجا مردم عصبانی نیستند.
آنجا مردم لبخند میزنند.
آنجا الان اینجاست
و قریب یک ماه است که کارمندان رده آخر دانشگاه با پلاکاردهایشان جلوی دانشگاه رژه میروند
حالا بماند که چه میخواهند...که دنیا دنیای پول است دیگر
اما اینجا مدتهاست که همه چیز لنگ شده ! کسی هم قرار نیست اخراج شود و اعتصاب همچنان جاری ست
خارجه است دیگر ! به بعضی ها احترام میگذارند !!!
سلام
و اینجا اعتصابها خفه میشود ...که غم نان نمی گذارد....
و اینجا یعنی داخله
مردم همه عصبا نی اند...همه...
و هیچ جیز نظم ندارد..
ولی
ولی یه چیزی در بی نظمی منظم خود بیدار است همچنان که:انگار دلی برای دلم می تپد ...حتی در بی احترامی ها و تنه زدنها...یه چیز آشنا ...آشنا؟؟؟؟
تو چی میگی؟؟
غربت چطوره؟؟
سلام
کجایی؟
سلام آنقدر دلتنگ قلمت بودم که برای خودم هم عجیب بود
اینجا که الان اینجاست و ایران است...
همه به هم احترام میگذارند منتها قرائت های مختلفی از احترام وجود دارد در اوج وحدت کلام جامعه ایرانی میزان و لیاقت انسانها را برای احترام بعضی ها معلوم میکنن
خوش میگذره؟
مقایسه الانت هم ناشی از دلتنگی است. من الان ایرانم. دفعه اول که برگردی ایران مقایسه منصفانه تری خواهی داشت. گرچه خانه خیلی خوب است اما اینجا واقعا زندگی افتضاح است.
خوبی؟ کریسمس مبارک
کریسمس مبارک کجایی ؟
نمینویسی؟
دلنگرانی را هنوز میشناسی نه؟